Ben je niet sportief? Werd je altijd als een van de laatste gekozen tijdens gym op school? Heb je een hekel aan sportscholen en fitgirl-clubjes? Ik wel. Tot nu, dan.
Toen ik klein was, noemden mijn ouders me 'liefkozend' Dikkertje Dap. Naar het liedje van Herman van Veen. Aan mijn naam kun je misschien ook bedenken dat mijn ouders inderdaad een fan waren van hem. Oké, waar ik naartoe wil: ik was nooit de dunste, maar echt problemen had ik er niet mee. En nog steeds niet. Maar tegen gym zag ik altijd op. Geen talent, geen aanleg, mijn lijf zat me vaak in de weg om lekker te bewegen. Al gauw gaf ik mezelf de stempel onsportief of misschien zelfs a-sportief.
Meerdere keren heb ik toch geprobeerd om te beginnen met hardlopen, verschillende fitnessabonnementen gehad, groepslessen gevolgd en zelfs overwogen om op een teamsport te gaan. Ik wilde graag wat afvallen en fitter zijn, zodat ik ook lekker in mijn vel zit. Maar tijdens het sporten krijg ik vaak kramp, pijn en nog vaker heb ik geen enkel idee waar ik nou precies mee bezig was. Is dit wel effectief? Doe ik die oefening wel goed, want het ziet er in de spiegel in ieder geval belachelijk uit. Boven alles heb ik geen plezier gevonden in sporten.
Omdat ik wel dol ben op dansen en het gevoel en de energie die ik daarvan krijg, geef ik toch niet op. Ik heb toegegeven aan personal training van Antoinette omdat er toch een sprankje hoop is dat sporten echt leuk kan zijn. En over die ervaringen ga ik de komende weken voor jullie schrijven, in de hoop anderen te inspireren dat sporten misschien toch wel echt leuk kan zijn.
Reactie schrijven