Ken je dat? Het gevoel dat je een fase in je leven aan het afsluiten bent? Dat je langzamerhand al je sores eindelijk een beetje op een rijtje krijgt? Dat die goede voornemens, die elk jaar keer-op-keer weer mislukken, dreigen te lukken? Inderdaad, ik moet er ook even van bijkomen, ja. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen, maar in zo'n fase lijk ik te zitten.
Ik word dit jaar 30 en dat vind ik nogal wat. Die grote, ongrijpbare en verantwoordelijke '3' ligt op de loer. Het volwassen leven. Even tussen jou en mij: mocht je nu al afhaken en denken: komt er weer zo'n aanstellerig meisje (of ja, we ontkomen er niet aan: vrouw) met het zielige verhaal dat ouder worden niet leuk is. Maar laten we gewoon eerlijk zijn. Je doet er niks aan. Ik probeer echt een punt te maken.
Begrijp me niet verkeerd. Ik wil niet zeggen dat je op je 30e eens een keer volwassen moet worden. Voor iedereen werkt dat anders. Maar op een gegeven moment ga je de patronen herkennen en ineens ben je in staat om ze bij de lurven te grijpen. Klaar ermee. Basta. Zo kan-ie wel weer. De schouders eronder. En nog wat clichés waar ik momenteel even niet opkom. Misschien overkomt dat sommigen al op hun twintigste, of 60e, of helemaal nooit. Ik kijk nergens van op.
Wat ik zeggen wil: ik merk aan mezelf dat ik steeds sterker word. Daar heb ik het afgelopen jaar keihard aan gewerkt. Mentale fitheid is wat mij betreft een ondergesneeuwd onderwerp (gelukkig bleef die sneeuw van woensdag niet liggen, fiew). En om aan je mentale fitheid te werken hoef je echt geen 18-delige Mindfullness-cursus te volgen of een complete yogi te zijn. Gewoon, een beetje lief zijn voor jezelf. Af en toe eens echt luisteren naar wat je lichaam je te vertellen heeft.
'Doe rustahhggg!', zei het mijne. Stress, angst en verdriet zit niet alleen in je hoofd, maar vooral in je lichaam. Een mentale schoonmaak kan nooit kwaad, maar als je het probleem echt bij de wortel wil grijpen, pak je natuurlijk ook meteen dat lijf aan. Het oog wil ook wat ;-). En het heeft nogal wat voeten in de aarde om die stress eruit te krijgen. Die tijd moet je jezelf gunnen en geven. Maar voor je het weet voel je je fit, sta je vrolijk op, heb je geen moeite meer met ontbijten én ontdek je dat je buikspieren hebt. Het kan dus echt. Ik kan het iedereen aanbevelen. De grote 30 dus. Kom maar op, ik bijt je kop eraf!
Reactie schrijven